معرفی سبک های مطرح ورزشهای رزمی دنیا :

با سلام خدمت کاربران گرامی این بار هنر های رزمی ای خدمتتون معرفی میکنیم که بسته به علاقه نیاز و سلیقه شخصیتون بتونید در اون موفق بشید

قبل از شروع ذهن خود را خالی کنید :

روزی، دانشمندی نزد یک استاد ذن رفت تا درباره ذن از او سوالاتی بپرسد. در خلاصه صحبتهای استاد، هر از چند گاهی، مرد دانشمند حرفهای او را قطع میکرد و می گفت:«آه!بله،ما آن را دار ... و از این قبیل حرفها..... بالاخره استاد ذن حرفهایش را قطع کرد وشروع به ریختن چای برای مرد کرد او فنجان را پر کرد، و بعد دوباره در آن چای ریخت تا فنجان لبر یز شد. مرد دانشمند گفت: «کافی است، دیگر فنجان جاندارد.» استاد ذن گفت: «بله، من هم می دانم. اگر شما اول فنجان ذهن خود را خالی نکنید،چطور میتوانیدفنجان چای مرا بچشید؟» منظور آن است که تا کسی فکر خود را از اندیشه های قبلی خالی نکند، نمی تواند پذیرای اندیشه های جدید باشد.

دیالوگ معروفی که بروسلی گفت و آن را از رزمی کار های حرفه ای میشنویم ! کسانی که توی دنیای رزمی خوش درخشیدند هر کدام در چندین رشته و سبک مختلف کار کرده اند و توانایی های خود را بالا برده اند ! هیچ سبکی تنها و به خودی خود کامل نیست ! پس تنها 1 سبک نمیتواند شمارا قوی کند همانطور که بروسلی 1 سبک نداشت !!! استاد بروسلی به پیروی از یک سبک اعتقاد نداشت و معتقد به استفاده از بهترین تکنیک‌ها از سبک‌های مختلف رزمی بود. از آن جایی که به مطالعهٔ فراوان درخصوص انواع سبک‌های رزمی می‌پرداخت ازآن رو با تمامی سبک‌های مبارزهٔ غربی و شرقی آشنایی کامل داشت.

فرض کنید چند نفر که در سبک های مختلف هنرهای رزمی مهارت پیدا کرده اند شاهد یک دعوای خیابانی تمام عیار باشند. مطمیٔنم که هر کدام از آنها این واقعه را یک جور تعریف خواهند کرد. این اختلاف قولها کاملا ً قابل فهم است. چون آنها نمیتوانند مبارزه (یا هر چیز دیگر) را آن طور که هست ببینند، زیرا نقطه نظر انتخابی خودشان، یعنی سبک شان، چشم آنها را کور کرده است

و آنها مبارزه را از پشت عینک سبک خودشان خواهند دید.مبارزه، فی نفسه ساده و تمام عیار است. محدود به آمادگی شما یا تجربه تان به عنوان یک رزمیکار چینی نیست. مشاهده واقعی زمانی شروع می شود که الگوهای از پیش طرح شده را به دور بیندازید و اجرای آزادانه و حقیقی تکنیک ها موقعی شروع میشود که ماورای سیستمها (سبک ها) قرار گرفته باشید.هر کدام از سبک ها یکسری نقاط قوت و یک سری نقاط ضعف دارند که آن هارا از بقیه سبک ها جدا میکند ! همچنین قوانین هر سبک هم باعث افزایش قدرت آن سبک میشود ، برای درک بیشتر به بررسی سبک ها میپردازیم (بدون تعصب) :

• بوکس : بوکسور ها ضربات دست فوق العاده قوی و سریعی دارند که باعث ناک اوت شدن حریفشان میشود ولی در پا ضعف دارند و قدرت و سرعت پاهایشان حتی 50% قدرت و سرعت دستانشان هم نیست !(برای همین کیک بوکس بعد از بوکس امد که تکنیک های پا هم در آن کمی می گنجید ولی باز بوکس است و دست ) بیشتر بوکسور ها عضله ای و چابک و سبک وزن هستند و نوع ورزش روی قد تاثیر چندانی ندارد

نکته:کیک بوکس ورزشی ژاپنیست (که از ترکیب کیک=ضربات پا و بوکس=ضربات دست) که بخاطر نقص ورزش بوکس در استفاده نکردن از ضربات پا ابداع شد

• تکواندو : تکواندو کار ها ضربات پای بسایر قوی و سریعی دارند که بعضا در قدرت آن هم بحث ها بسیار است ولی بر اساس تجربه و حقیقت قدرت ویرانگری هم دارند ! ولی در ضربات دست بسیار ضعیف هستند و به نوبه خود اصلا در دست ماهر نیستند ! تکواندو کار ها حدود 99 درصد سبک وزن هستند و اکثر تکواندو کار ها بلند قد هستند

• وینگ چون : رشته ای که به بوکس چینی هم معروف است یکی از رشته هایست که ضربات دست در آن بسیار سریع و غیر قابل تصور هستند ولی ضربات پا خیر (بین بوکسور ها و وینگ چون کار ها همیشه سر قدرت جنگ بوده و هست ) ولی باید پذیرفت که قدرت بوکس بیشتر از وینگ چون است و سرعت وینگ چون بیشتر از بوکس ، وینگ چون کار ها اکثرا سبک وزن هستند و این سبک تاثیر زیادی روی قد ندارد

• کاراته : کاراته کنترلی: (مثل شیتوریو) بیشتر جنبه غیر خشن دارد و برای مقام اوردن و تناسب اندام هستش و در قدرت دست و پا خیلی ضعیف هستند ، کاراته غیر کنتری : (مثل کیوکوشین) در قدرت دست و پا فوق العاده قوی و ویرانگر هستند ولی سرعت دست زیاد و قدرت تحمل ضربه به سر را ندارند همچنین بدن آن ها سفت ترین بدن ها در بین اکثر رشته های رزمی است

کاراته به دو بخش (کاتا: هنر نمایش ) و(کمیته :هنر مبارزه )تقسیم میشود و معمولا کیوکوشین کار ها سنگین وزن و هنرجو های سبک های کنترلی سبک وزن هستند و اکثر کاراتا کا ها چه کنترلی و چه غیر کنترلی کوتاه قد هستند

• موی تای : رشته تایلندی که بیشتر بوکس محور است ولی از ضربات ویرانگر ارنج و زانو بهره میبرند بهمراه ضربات پای قوی شان ، رشته قدیمی موی تای موی بوران و موی چایا بوده که وحشی ترین حقیقی ترین و کامل ترین رشته در این زمینس و واقعا شاهکاره که حتی مبارزه زمینیشم عین مبارزه خیابونیه ،موی تای کار ها اکثرا سبک وزن و چابک هستند و اکثرا بلند قد هستند

• کونگ فو : ورزش چینی که ضربات مشتی متفاوت از بوکس دارد به همراه ضربات پای متفاوت از تکواندو ! این رشته سخت گیری های خاص خود را دارد و کونگ فو کار ها سرعت و قدرت عالی ای در اجرای حرکات دارند و در کونگفو بحث فلسفه بیشتر از بقیه سبک ها مطرح است و کونگفور کار ها اکثرا سبک وزن هستند و این رشته تاثیر چندانی روی قد ندارد

- سلاح سرد در این رشته نیز اموزش داده میشود

• کشتی : رشته ای که اصلا ضربات دست و پا در آن مجاز نیست و هدف انداختن حریف مقابل به زمین میباشد که اوزان مختلفی در آن وجود دارد و اکثرشان عضله ای هستند و هنرجویان این رشته قد های گوناگونی دارند

• جودو و کوراش : جودو ورزشی همانند کشتی برای به زمین انداختن حریف است که ضربه دست و پا در آن مجاز نیست و گاها فنونی مرگباری هم در آن وجود دارد همچنین کوراش هم همانند جودو است با این تفاوت که ضربات آرنج در بعضی قسمت ها مجاز است (این رشته هم بعد از کمربند قهوه ای به دو سبک "شیایی" و "دفاع شخصی + کاتا" تقسیم میشود که شیایی برای مسابقه است و فنون مسابقه ای جودو در آن تدریس میشود و در کاتا شما دفاع شخصی و کاتا می آموزید و در جودو هم سبک وزن وجود دارد و هم سنگین و تمرینات روی وزن تاثیری ندارد و در این رشته قد های گوناگونی وجود دارد ولی تمرینات تاثیری روی قد ندارد

- همچنین توجه داشته باشید که جودو دفاع شخصی پیشرفته دارد ، یعنی تمامی افسران ارشد ارتش ها و تمامی بادیگارد ها باید جودو بلد باشند

• جوجیستو : این رشته که به دفاع شخصی پیشرفته هم معروف است تقریبا فنون انداختن مثل جودو در آن رایج است با تفاوت اینکه بیشتر فنون آن مربوط به درگیری در خاک و قفل مفاصل وخفه کردن و ... است همچنین ضربات دست و پا در آن دخیل نیست و بیشتر هنرجویان این رشته هم سبک وزن هستند و تمرینات این رشته تاثیری روی قد ندارد و اکثر جوجیتسو کار ها تو پُر هستند

• نینجا : نینجا هم رشته ای که در آن فرد بخاطر لزوم فراگیری اکروبات قابلیت جسمانی بالایی پیدا میکند و فرز میشود و انعطاف بدنی بالایی پیدا میکند و همچنین محور اصلی تمرینات این رشته معروف ترین سلاح های سرد میباشد و به مسئله درگیری با دست خالی هم میپردازد ، فنون به زمین انداختن و ضربات در نینجا دقیقا مثل کیوکوشین است و از قوانین کیوکوشین(دست توی صورت و گردن ممنوع) تبعیت میشود و سرعت بسیار بالایی دارند ، (4 محور اصلی این رشته : سلاح سرد - آکروبات - دفاع شخصی - عملیات های چریکی )

نینجا کار ها اکثرا سبک وزن هستند و اکثر هنرجویان این رشته بلند قد هستند

- نینجا رشته اصلی کار با سلاح سرد میباشد

• آیکیدو و هاپکیدو : دو رشته مخصوص دفاع شخصی که ایکیدو برای ژاپن و هاپکیدو برای کشور کره جنوبی است که بیشتر فنون دفاع شخصی در آن رایج است ولی ضربات دست و پا خیر ،تنها تفاوتشان که خیلی چشم گیر هم نیست این است که آیکیدو بیشتر جنبه دفاعی دارد ولی هاپکیدو هم دفاعی است و هم حمله ای .. و هنر جویان هر دو رشته اکثرا سبک وزن هستند و تمرینات این رشته تاثیری روی قد ندارد

• ووشو : ووشو سبکی چینی و ترکیبی از : بوکس ، تکواندو و کشتی میباشد و هنری مرگ آور و همه چی تمام است(البته بجز مبارزه زمینی) این رشته به دو دسته تقسیم میشود ( تالو : هنر نمایش و سلاح سرد ، و ساندا : هنر رزم و مبارزه ) . و تمرینات این رشته تاثیری روی قد ندارد

• کودو دای دو جوکو یا به اصطلاح کودو یا به روایتی دیگر دای دوجوکو: رشته ای ژاپنی و ترکیبی از کیوکوشین ، بوکس ، جودو، موی تای ، و جوجیتسو میباشد که به عنوان قوی ترین و ازاد ترین رشته در جهان نیز معروف است ! این رشته بخاطر تابعیت از رشته کیوکوشین حدود نصف هنر جویانش کوتاه قد هستند ولی همیشه استثنا وجود دارد

• سامبو : سبکی روسی است که دقیقا عین کودو است با کمی تفاوت .... سامبو از دو بخش سامبو و کمبت سامبو تشکل شده که در بخش سامبو معملی از تکنیک های زمین زدن مثل جودو کشتی و ... استفاده میشود ولی در بخش کمبت شما مجاز هستید ضربات دست و پا هم بزنید ، همچنین مبارزه در خاک هم این رشته دارد ،ریشه کلمه سامبو مثل کاراته به معنای دست خالی و بدون سلاح است ... یعنی مبارزه بدون سلاح و دست خالی و در این رشته اصلا سلاح وجود ندارد و معمولا کسایی که در این سبک گار میکنند عضلانی هستند .

رشته کودو و ووشو باهم نزدیکی زیادی دارند با تفاوتی اندک که شما بعد از افتادن روی زمین در ووشو حق حمله به حریف را ندارید ولی در کودو حق حمله به حریف را در زمین دارید که یا حریف خودش تسلیم میشود و یا او را ناک اوت میکنید و یا سابمیشن میزنید (مفصلش میشکند بیهوش میشود و یا .. )

همچنین در کودو کسی از فنون کشتی استفاده نمیکند (تدریس نمیشود) ولی در سامبو از فنون کشتی هم استفاده میشود

• رشته MMA و UFC:

رشته ای که به عنوان کامل ترین و ازاد ترین سبک شناخته میشود هم بسیار سرو صدا کرده

یو اف سی " مبارزه قهرمانی نهایی Ultimate Fighting Championship" و ام ام ای "Mixed martial arts ترکیب هنرهای رزمی"

(قبل از هر چیزی این رو بگم که MMA اسم یک رشتس ولی UFC اسم یک سازمانه که برگزارکننده مسابقات ازاده ، یعنی یو اف سی اسپانسر و ساپورت کننده هر نوع مبارزه ازادیه مثلا مثل ام ام ای )

رشته ام ام ای خلاصه اش میشود بوکس !! اما نه خلاصه خلاصش !! در این رشته به شما از هر چیز یکمی یاد میدهند ، مثلا شما کامل بوکس را می اموزید ، کمی تکنیک های پا از تکواندو ، چند تا فن پرتابی یا انداختن از جودو یا کشتی و در نهایت کمی تکنیک درگیری در خاک مخصوص جوجیتسو ! این رشته نیاز مبارز هارو از رفتن به رشته های زیاد رفع کرده ولی خب خیلی کاملم نیست !!! مثلا یه جوجیتسو کار حرفه ای اگر بوکس رو حرفه ای بلد باشه تقریبا برده ! یا یک بوکسور اگر تکنیک های درگیری در خاک رو بلد باشه برده ! درواقع همه میتونن توی این رشته شرکت کنن از تکواندو کار بگیر تا بوکسور و .. تا من و شما !!! ولی نکته اصلی اینه که این ورزش اگر بخواد به صورت باشگاهی اموزش داده بشه باید از هر چیز یکوچولو بگه و بخاطر نداشتن سلاح سرد ، تکنیک های نمایشی پا نداشتن ضربات سر و... زیادم وحشی نیست ولی نمونه های زیادی هستند که از رشته سامبو یا کودو برای این مبارزات رفتند و دست پر برگشته اند ! از لحاظ سبک های رزمی و در بین رزمی کار های حرفه ای ، کودو وحشی ترین خشن ترین و کامل ترین سبک هستش چون حتی ضربه سر به سر هم داره ،و کودو از ام ام ای کامل تر و خشن تر هستش ، اگر مایل به بحث هستید زیر همین پست منتظرم !

اوسطوره ام ام ای که در سمت چپ میبینید کسی است که فعلا در جایگاه بهترین مبارز یو اف سی قرار داره ، کانر مک گرگور ; اون کمربند قهوه ای جوجیتسو داره و در بوکس هم حرفه ایه ! و این سبک به مبارزه داخل قفس یا مبارزه ازاد هم معروفه و از ایران هم اشخاصی هستند که در این رشته ها در دنیا خوش درخشیدند مثل امیر علی اکبری و ...

در آخر هم برای این مورد بخاطر ازاد بودن ورودی مسابقات همه نوع رزمی کار با قد و سن و رشته مختلف پا به قفس میگذارند و قاعده ای در مبارزات برای قد و ورزن وجود ندارد ولی بصورت باشگاهی بخاطر چابک بودن و قوی بودن بیشتر هنرجو ها عضله ای و سبک وزن میشوند همچنین قد هم تغییر نمیکند !

پس تا اینجا بیشتر سبک هارا بررسی کردیم که سبک های دیگری هم مثل جیت کاندوی بروسلی هستن که در گروه کونگفو جای میگیریند و فرقی اساسی ندارند !!!

همچنین در آخر که به بحث سبک وزن و یا سنگین وزن بودن اشاره کردیم قصد ما این بود که بعضی از رزمی کار ها مانند بنده دوست دارند در رزمی فعالیت کنند ولی سنگین وزن بمانند که رشته کیوکوشین مناسب ترینشون به حساب می آید و بعضی ها هم دوست دارند لاغر شوند که به رشته هایی مثل تکواندو کونگفو نینجا و .. بر اساس میل خود میروند ،همینطوری قد !!!

اما به بررسی کردن رزمی کار های معروف جهان و رشته هایشان میپردازیم تا متوجه شوید هیچ کدام تک بعدی و متعصب به یک رشته نبوده اند :

1) اولین مورد استاد و سلطان دنیای رزم یعنی بروسلی : تسلط به وینگ چون کونفگ فو ووشو و جودو و جوجیتسو

2) تونی جا : موای تای و جیت کاندو، جودو، آیکیدو، ساندا و تکواندو

3) دانی ین : کاراته، بوکس، کیک بوکس، جودو، جوجیتسو، موای تای، تکواندو، هاپکیدو و ووشو

4) اسکات ادکینز : جودو، تکواندو و کیک‌بوکسینگ ، ساندا (بخش مبارزه کونگ‌فو یاووشو) ،کیوکوشین (از سبک‌های کاراته)، نین جوتسو و موای تای

5) جت لی : کونفگ فو و ووشو

6) جکی چان : هاپکیدو ، ووشو و کونگفو

7) جیسون استاتهام: کاراته، کیک بوکسینگ و وینگ چون کونگ فو و ژیمناستیک

جمع بندی، نتیجه گیری و سخن آخر

برای ورزش کاران حرفه ای لزوم شرکت در رشته های دیگر هم وجود دارد مثلا امیر علی اکبری MMA کار که در کشتی حرفه ای است یا کانرمک گرگور MMA کار که در رشته جوجیتسو کمربند قهوه ای دارد ! ولی هردو به بوکس و.. میپردازند !! پس لزوم شرکت در رشته ای دیگر هم برای رزمی کاران حرفه ای ضروریست ولی برای رزمی کارانی که دوست دارن با یک رشته به بیشتر چیز ها مسلط باشند بنده ووشو کودو سامبو و یا نینجا را پیشنهاد میکنم که مشمول اکثر رشته ها میشوند !

امید وارم مورد پسندتون واقع شده باشه...

نویسنده : محمد حسن پزشکیان